Статья посвящена изучению в контрастивно-сопоставительном аспекте обрядов поклонения огню, связанных с различными религиозными верованиями народов в разных культурах. Авторы исследования указывают на актуальность поставленной проблемы, обусловленной необходимостью рассмотрения сходств и различий культурных смыслов языковых единиц, ценностных концептов с целью устранения конфликтов межкультурной коммуникации. Объект работы: обряды, посвящённые поклонению огню в арабской, казахской и русской культурах. Цель работы: контрастивно-сопоставительное исследование обрядов в разных культурах с целью выявления сходств и различий в интерпретации обрядов и когнитивных сценариях их совершения. Методы исследования: контрастивно-сопоставительный, интерпретация, моделирование когнитивного сценария обряда. Новизна исследования заключается в том, что в исследовании впервые в контрастивно-сопоставительном аспекте рассматриваются когнитивные сценарии обряда в разных культурах, акцентируется внимание на их сходстве и различиях. Результаты исследования: проведено исследование обрядов в разных культурах; выявлены сходства и различия в их когнитивных сценариях; выявлены глубинные культурные смыслы, заключённые в обрядах различных народов.
Статья посвящена исследованию специфики и механизмов языковой игры во вьетнамском языке. Языковая игра встречается в традиционных народных куплетах казао, в парных речениях, загадках, поэтическом творчестве, а также в текстах и заголовках современных СМИ, рекламе, разговорной речи, Интернете. Выделены такие средства и приемы языковой игры, как использование различных видов омонимии, создание инверсионных каламбуров, разбивка слова на составные компоненты, их замена или раздельное использование, синонимия и антонимия, полисемия, паронимия, фразеологическая игра. В процессе исследования привлекался обширный иллюстративный материал. Тема исследования актуальна вследствие исключительно широкого распространения данного явления во вьетнамском языке и его важности для изучения культурно-языковой картины мира носителей вьетнамского языка.
Սույն հոդվածը ներկայացնում է Եվրոպայի անվտանգության և համագործակցության կազմակերպության (ԵԱՀԿ) Մինսկի խմբի հայտարարություններում և զեկույցներում առկա երանգավորումների (տոնայնությունների) վերլուծությունը՝ նպատակ ունենալով բացահայտելու դրանց ազդեցությունը հակամարտությունների կարգավորման ջանքերի վրա՝ մասնավորապես կենտրոնանալով Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության վրա։
Հոդվածի նպատակն է ներկայացնել միջնադարյան 2 հանճարեղ իրավագետների՝ Մխիթար Գոշի և Սմբատ Սպարապետի դատաստանագրքերի ամուսնաընտանեկան և ժառանգական քաղաքացիական հարաբերություններ կարգավորող օրենքների և կանոնների իրավական բառապաշարի ձևաիմաստային առանձնահատկությունները, որոնց իմացությունը ապահովում է արդի հայերենում իրավական խոսքի հաստատուն և ճշգրիտ շարադրանքը բովանդակային և լեզվական տեսանկյունից։
Նպատակին հասնելու համար մեր առջև դրել ենք հետևյալ խնդիրները՝ լեզվական քննության ենթարկել միջնադարյան իրավագետների դատաստանագրքերը, ընդգծել ուսումնասիրվող նյութի բառապաշարի ձևաիմաստային դրսևորումները, ներկայացնել դրանց զարգացումը, համեմատել ներկայիս համապատասխան օրենսգրքերի մասնագիտական բառապաշարի հետ, տարբերակել հնաբառերը, պատմաբառերը, ինչպես նաև արդի հայերենի կենսունակ իրավաբանական տերմինները։
Հոդվածի նյութը ներկայացված է լեզվաբանության մեջ մշակված իմաստաբանական, համեմատական, վերլուծական և նկարագրական մեթոդներով, տարաժամանակյա և համաժամանակյա մոտեցումներով։
Կատարված ուսումնասիրությունից եզրահանգում ենք, որ միջնադարում հայ իրականության մեջ ձևավորվել են օրենքներով և կանոններով կարգավորվող ամուսնաընտանեկան և ժառանգական քաղաքացիական հարաբերություններ, որոնց վերաբերյալ իրավանորմերը դատաստանագրքերում շարադրված են մասնագիտական համապատասխան բառապաշարով։ Թեև դրանց մի ստվար մասն այսօր տերմինային արժեք չունի, բայց և այնպես մի զգալի մասն էլ կարևոր դերակատարություն է ունեցել արդի հայերենի իրավական բառապաշարի բառամիջուկը կազմելիս։
Ակներև են գրական հայերենի 2 որակների ընդհանրական և տարբերակիչ մասնագիտական բառաշերտերը, որոնք պայմանավորված են օրենսգետների օգտագործած իրավական աղբյուրներով, նրանց կրթությամբ, հասարակական կյանքում զբաղեցրած պաշտոնով, տարբեր ժամանակահատվածներում ստեղծագործելու լեզվական, հասարակական-քաղաքական տարաբնույթ պահանջներով։